Z drugiej zaś strony chodzi o to, aby wykonywane przez uczniów zadania i funkcje, czyli spełniane przez nich role społeczne, jak również przestrzegane normy społeczne, odpowiadały oczekiwaniom nauczycieli i potrzebom szkoły. Zbieżność tego rodzaju struktur grupowych możliwa jest zwłaszcza w przypadku należycie zorganizowanego samorządu uczniowskiego, wyzwalającego społeczną aktywność i odpowiednio ukierunkowaną samodzielność uczniów. Możliwość zaistnienia na terenie klasy dwóch odmiennych struktur, o sprzecznych z sobą interesach, stawia przed każdym nauczycielem obowiązek świadomego poznawania nieformalnej struktury klasy. Struktura taka nie zawsze uwidocznia się w zewnętrznej obserwacji. Sam fakt istnienia obok siebie dwóch struktur grupowych nie jest ani groźny, ani niebezpieczny. Niebezpieczeństwo tkwi w narastających sprzecznościach między omówionymi strukturami. Naczelnym więc zadaniem jest łagodzenie owych sprzeczności poprzez upodobnianie struktury formalnej do struktury nieformalnej i odwrotnie. Oczywiście nie można przy tym rezygnować z wysokich wymagań stawianych uczniom. Trzeba jednak podejmować wciąż to nowe próby stawiania tych wymagań w taki sposób, aby uczniowie mogli i zechcieli uznać je za własne, tj. przyjąć jako normy postępowania obowiązujące zarówno w ich formalnym, jak i nieformalnym nurcie życia klasy.
