Utożsamia się tu z możliwie wysokim wartościowaniem uczestnictwa w niej przez poszczególnych jej członków. Wartościowanie przez jednostkę swego uczestnictwa w grupie jest jak twierdzą D. Cartwright i A. Zander funkcją potrzeb jednostki i szeroko rozumianych właściwości grupy. Tak więc można uznać atrakcyjność grupy jako funkcję wypadkowych sił, działających na jej członków w kierunku pogłębiania w nich poczucia przynależności do danej grupy. Skoro zaś spoistość grupowa jest równoznaczna z atrakcyjnością grupy, można nazwać ją także wypadkową wszystkich sił, skłaniających wszystkich członków danej grupy do pozostania w niej. Określenie takie, podane przez D. Cart- wrighta i A. Zandera, a nieco wcześniej przez L. Festingera, S. Scha- chtera i K. Backa, mimo swej ogólnikowości wydaje się słuszne, przynajmniej na etapie dotychczasowych badań w tym zakresie. Łączy ono ze sobą sformułowane dotąd pojęcia spoistości grupy według wymagań definicji operacyjnych. Wystarczy tylko uświadomić sobie, jakie to „siły” przede wszystkim chodzi, aby dokładniej poznać, co stanowi istotę używanego pojęcia. Według D. Cartwrighta i A. Zandera siłami tymi jak wiadomo jest atrakcyjność grupy, zależna od jej właściwości i potrzeb jednostki. H. Bonner np. widziałby ją przede wszystkim w systemie powiązanych ze sobą ról, jakie pełnią członkowie grupy w toku realizacji wspólnego celu. N. Gross W. E. Martin, którzy przeanalizowali różne pojęcia „spoistości”, dopatrują się takich sił szczególnie w odporności grupy na wszelkie wpływy destruktywne i to zarówno wewnętrzne, jak zewnętrzne. U B. E. Lott i A.J. Lott siły takie wyrażają się we wzajemnych pozytywnych postawach wśród członków grupy. Na powyższych przykładach różnych sposobów rozumienia „sił”, warunkujących spoistość grupy, można przekonać się, jak różne istnieją poglądy na jej temat. Niemniej jednak „różnice poglądów wynikają tutaj jak pisze H. Muszyński raczej ze sposobu określenia istoty tego zjawiska niż z różnych zapatrywań na to, co istotę tę stanowi”3. W gruncie rzeczy bowiem rozumienie spoistości grupy wiąże się zawsze z emocjonalnym przywiązaniem osób do samej grupy.
