Aby jednak lepiej rozumieć istotę norm grupowych klasy, warto przypatrzeć się nieco bliżej przynajmniej niektórym jej cechom, dającym się łatwo zaobserwować w życiu szkolnym. Jedną z ważnych cech norm grupowych klasy szkolnej jest siła (presja) ich oddziaływania na zachowanie się uczniów. Siła ta jest wprost proporcjonalna do znaczenia norm grupowych, jakie mają one dla klasy w przeświadczeniu uczniów. Jeśli np. podpowiadanie na lekcji okazuje się łatwym sposobem wprowadzenia nauczyciela w błąd, i jednocześnie zapewnia realne korzyści uczniom w postaci zawyżonych ocen szkolnych, wówczas nabiera ono z czasem charakteru silnie ugruntowanej normy, która skłania nawet najbardziej opornego ucznia do ulegania jej. W tym sensie normy grupowe konstytuują rzeczywistość społeczną klasy, nadając odpowiedni kierunek jej różnorakiej działalności. Dzięki temu każda klasa odznacza się pewną osobliwością obowiązujących w niej norm grupowych. Ogólnie można powiedzieć, że im wyżej cenione są w klasie normy grupowe, tym chętniej bywają przestrzegane przez uczniów i tym silniejszy wywierają nacisk na tych kolegów w klasie, którzy nie chcą się im podporządkować; cenione i wysoko wartościowane są szczególnie te normy, które ułatwiają osiąganie wspólnych celów klasy. Tak np. normy grupowe mogą dotyczyć różnego rodzaju zachowania się uczniów, dzięki któremu są oni w stanie spędzić beztrosko czas wolny od zajęć szkolnych, szybciej i skuteczniej uczyć się lub wytworzyć serdeczną i przyjacielską atmosferę w klasie. Szczególnie cenionymi normami są te, które gwarantują uczniom zaspokojenie ich indywidualnych potrzeb, jak potrzeby bezpieczeństwa, szacunku, uznania, samo urzeczywistnienia itd.
