Aby dokładniej zrozumieć, na czym polega przywództwo w klasie szkolnej, warto przypatrzeć się bliżej czynnikom, którym przywódca w szczególności zawdzięcza zajmowaną przez siebie wysoką pozycję wśród pozostałych uczniów klasy. Czynnikami tymi są niewątpliwie osobiste cechy przywódcy i warunki, w których on się znajduje. Czynniki te z reguły decydują o tym, czy i jak długo będzie spełniał on swą rolę jako przywódca. Pierwszą grupę można nazwać umownie czynnikami psychofizycznymi, drugą sytuacyjno-grupowymi. Czynniki psychofizyczne nie ograniczają się jednak przeważnie tylko jak wynikałoby to z poprzednich rozważań do cech osobowości reprezentowanych przez przywódcę. Obejmują również w tej samej niemal mierze sferę jego zdolności i umiejętności, a także ogólny rozwój fizyczny, a więc zarówno cechy fizyczne, intelektualne, jak i cechy osobowości, a zwłaszcza przejawy konkretnego działania. Czynniki sytuacyjno-grupowe natomiast odnoszą się do wszystkiego tego, co znajduje się poza zasięgiem jego własnej osoby. Należą do nich zwłaszcza zdarzenia i sytuacje jakie mają miejsce w klasie, łącznie z jej procesami i zjawiskami grupowymi.
Czynniki psychofizyczne jak twierdzą niektórzy psychologowie dają znać o sobie już we wczesnym dzieciństwie (poniżej 10 lat). W tym czasie bowiem można zaobserwować nierzadko stałe niemal gromadzenie się dzieci wokół jednego z rówieśników, którzy wykazują cechy przywództwa. Do cech tych w tym okresie jak twierdzą L.D. Crow i A. Crow należą pewna przewaga fizyczna nad innymi dziećmi, reprezentowane i uznawane przez inne dzieci zalety umysłu, zainteresowanie się sprawami grupy dziecięcej, gotowość do współdziałania i współpracy z dziećmi. Cechy powyższe sprawiają, że dziecko takie jest podziwiane i bywa nierzadko przedmiotem naśladownictwa i identyfikacji ze strony swych rówieśników.
