Inicjując takie i inne konkretne poczynania organizacja ideowo-wychowawcza pragnie za wszelką cenę uniknąć pustej deklaratywności i hipokryzji w postawach ideowo-społecznych swych członków. Wychodzi się tu ze słusznego założenia, że wychowanie w sferze ideałów i wartości socjalizmu jest tym skuteczniejsze, im bardziej bywa związane z konkretną działalnością społeczną samych wychowanków. Ma się przy tym na myśli także i tę zwłaszcza psychologiczną prawidłowość, iż „demobilizujące intelektualnie są wszelkie formy szkolenia (zwłaszcza ideologicznego przyp. M.Ł.) oparte na podawaniu gotowych formułek, których przyjęcie opiera się na autorytecie i nie podlega dyskusji”. Organizacje ideowo-wychowawcze nie wywiązałyby się jednak należycie ze swego naczelnego zadania, gdyby nie podejmowały bezpośredniego współdziałania z poszczególnymi klasami i agendami samorządowymi szkoły. Współdziałanie takie polega przede wszystkim na mobilizowaniu swych członków do czynnego włączania się w codzienny nurt życia szkolnego i zgłaszaniu różnych inicjatyw, mających na celu ożywienie działalności społecznej uczniów i odpowiedniego nasycenia jej wartościową treścią ideologiczną. We współdziałaniu tym organizacje ideowo-wychowawcze występują na zasadzie równoprawnego partnera, lecz najbardziej doświadczonego i kompetentnego w sprawach ideowo-politycznych.
