Przywódca we wczesnym dzieciństwie różni się od pozostałych rówieśników m.in. wzrostem, inteligencją, wiekiem, społeczną odpowiedzialnością za grupę, gorliwością działania, tendencją przeciwstawiania się kontroli dorosłych, pewnością siebie, skłonnością tyranizowania grupy i wymuszania na swych zwolennikach bezwzględnego podporządkowania własnym zachciankom. Niektóre badania przeprowadzone nad cechami przywódców wśród młodszych dzieci wykazały również zdaniem E. Hurlock że takie czynniki, jak płeć lub pochodzenie społeczne czy też pewna atrakcyjność fizyczna nie odgrywają większej roli we wczesnym dzieciństwie. Rola tych czynników wzrasta z wiekiem dzieci; osiągają swój punkt kulminacyjny w okresie dojrzewania. Ciekawym przyczynkiem w zakresie różnic, jakie zachodzą pomiędzy przywódcami w grupach dziecięcych a dziećmi, które nie spełniały nigdy roli przywódców były badania B.D. Mason, przeprowadzone w roku 1952, nad uczniami z IV klasy szkoły podstawowej. Wyniki tych badań wykazały że przywódcy w klasie przewyższają w pewnym stopniu swych pozostałych kolegów klasowych zwłaszcza pod względem uspołecznienia, inicjatywy, stałości, różnych umiejętności, pewności siebie, czujności na rozmaite sytuacje, dokładnej ich oceny, zdolności współdziałania, popularności, niezawodności i elokwencji. Wykryte u nich cechy przypominają żywo właściwości, jakie przypisuje się przywódcom w wieku dorosłym.
