Nadmiernie rozbudowana sprawozdawczość. Pociąga to za sobą z reguły koncentrowanie się na drobiazgowo omawianych planach i formalnym li tylko organizowaniu zebrań, bez dostatecznej dbałości o konkretną działalność społeczną. Wskutek tego tzw. sprawy organizacyjne (jak opłacanie składek czy frekwencja na zebraniach) nabierają pierwszoplanowego znaczenia. Nie docenia się dostatecznie osobistych przeżyć i doświadczeń członków organizacji dzięki konkretnemu ich uczestnictwu w życiu ideowo-wychowawczym szkoły. Błędem w pracy organizacji ideowo-wychowawczych jest również wysuwanie na pierwszy plan działalności kulturalno-rozrywkowej. Metoda ta u niektórych aktywistów młodzieżowych „urosła do rangi swoistej taktyki traktowania pracy kulturalnej, działalności turystycznej lub rozrywkowej jako pewnego rodzaju przynęty, za którą można złowić pewną ilość młodzieży” dla danej organizacji. Zapomina się tu o złożonym zadaniu organizacji ideowo-wychowawczych, jakim jest jak już wiemy kształtowanie orientacji ideowo-społecznej wśród uczniów. Poza tym warto podkreślić, że taka jednostronna działalność prowadzi do bierności i zaniku jej autorytetu wychowawczego wśród młodzieży danej szkoły.
