Istota integracji w wychowaniu szkolnym polega na skoordynowaniu wszystkich poczynań wychowawczych, jakie mają miejsce aktualnie w szkole. Chodzi o to, aby stanowiły one możliwie jednolity system oddziaływań zapewniający zgodne współdziałanie klasy szkolnej, szkoły i środowiska. Odpowiedzialność za tego rodzaju współdziałanie spada przede wszystkim na grono pedagogiczne danej szkoły. Toteż niezbędnym warunkiem ukształtowania właściwego systemu pracy wychowawczej w szkole jest rzeczywiste zaangażowanie się wszystkich nauczycieli (bez wyjątku) w sprawy wychowania. Nie wystarcza bynajmniej sztywny i formalny podział funkcji wychowawczych nauczycieli. Tak zwani opiekunowie samorządu lub organizacji ideowo- -wychowawczej, wyznaczeni przez dyrekcje szkół niejako „z urzędu”, nierzadko kierują się w swej działalności wychowawczej motywami, mało pobudzającymi ich do autentycznej współpracy z powierzonymi im grupami uczniowskimi. Nastawieni z reguły na natychmiastowe wyniki i na przysłowiowe „wykazanie się” pracą społeczną przed władzami zwierzchnimi, skłonni są do organizowania jednorazowych akcji wychowawczych, często „na pokaz” i po to tylko, aby niepostrzeżenie uwolnić się co prędzej od nałożonych na nich zobowiązań. Tego rodzaju pomoc ze strony nauczycieli jest najmniej potrzebna uczniom. Przeciwnie, przynosi ona w skutkach swych następstwa wręcz opłakane z wychowawczego punktu widzenia.
