Zagadnienie przywództwa w klasie szkolnej nie kończy się jedynie na samych uczniach. Przywódcami klasy mogą być również nauczyciele. Nie są oni nimi jednak w tej mierze, w jakiej mogą być uczniowie w nieformalnym nurcie życia klasy. W początkowym okresie swych kontaktów są zasadniczo tylko i wyłącznie jej przywódcami formalnymi; pełnią w tym czasie jedynie rolę przysłowiowych zwierzchników. Nie są przywódcami w psychologicznym i socjologicznym znaczeniu tego słowa, ponieważ: nie wyrośli z głębszych psychospołecznych uwarunkowań i nie zostali wysunięci przez samych uczniów; stali się nauczycielami klasy na mocy formalnego aktu nominacji, nie mającego nic wspólnego z układem panujących w niej norm grupowych, jej strukturą społeczną, spoistością czy atmosferą, mają do zaoferowania uczniom przede wszystkim program nauczania i nie są w stanie uwzględnić w szerszym zakresie ich potrzeb indywidualnych ani zbiorowych, co do których nie mają jak na razie większego rozeznania, otrzymując klasę o niedostatecznym poziomie uspołecznienia stają niejednokrotnie przed koniecznością okazywania uczniom postawy-autokratycznej, wskutek czego zatracają często prestiż i uznanie klasy; postawę taką wzmagają ponadto oczekiwania administracji szkolnej i rodziców odnośnie natychmiastowych niemal osiągnięć nauczycieli zwłaszcza w dziedzinie wychowania.
