Tak więc w klasie, w której uczniowie nie poznali się jeszcze i nie wykonują żadnych wspólnych działań, trudno mówić o ukształtowanych lub kształtujących się normach grupowych. Sytuacja taka istnieje z reguły w przypadku, gdy uczniowie spotykają się po raz pierwszy w klasie. Wprawdzie przychodzą oni do szkoły z wieloma utartymi w ich świadomości opiniami i przekonaniami odnośnie życia szkolnego, nie wyłączając tego, co jest w nim dozwolone i co zakazane. Nie zdołali jednak wytworzyć jeszcze żadnych norm, dotyczących określonych form pracy i zabawy w klasie. Dopiero w procesie interakcji zaczynają uzgadniać swoje oczekiwania, stanowiące istotny element wyłaniających się norm grupowych. Dotyczą one nie tylko czysto zewnętrznych form zachowania się, lecz również sposobów przestrzegania, poznawania, myślenia, odczuwania, wartościowania.
Podzielone w ten sposób oczekiwania mogą odnosić się do każdego niemal wycinka rzeczywistości szkolnej. Sprawia to, że uczeń jest coraz bardziej świadomy i pewny swojego postępowania. Zaczyna reagować na określoną sytuację w klasie, zgodnie z oczekiwaniami co najmniej większości uczniów. Szybko bowiem zdobywa orientację w sprawie tych form zachowania się, które są aprobowane przez klasę i tych, które spotykają się z dezaprobatą z jej strony. Niebawem poznaje również, że nie wszystko, co jest uznawane przez klasę, podoba się nauczycielom i nie wszystko, co zaleca i chwali nauczyciel, cieszy się uznaniem ogółu uczniów.
