W szczególnym związku pozostaje z nią przywódcza rola nauczyciela jako głównego kierownika procesu dydaktyczno-wychowawczego. Atmosfera klasy bowiem powstaje zwłaszcza w wyniku wspomnianych w poprzednim rozdziale, określonych stylów kierowania wychowawczego nauczycieli. Ze względu na doniosłe ich znaczenie w ogólnej działalności pedagogicznej warto przypatrzeć się im raz jeszcze w kontekście atmosfery, jaką wywołują w klasie. Atmosfera klasy szkolnej jest wypadkową istniejących w niej stosunków społecznych. Chodzi tu w szczególności o stosunki zachodzące między uczniami z jednej strony i między uczniami a nauczycielem z drugiej strony. W dużej mierze zależy również od psychicznego nastawienia uczniów i nauczyciela. Tak więc jest ona wynikiem współdziałania czynnika społecznego i psychologicznego. Czynnik społeczny jako bardziej uchwytny w obserwacji zewnętrznej stanowi szczególnie istotny miernik panującej w klasie atmosfery. Tak rozumiana atmosfera jest przede wszystkim wyrazem uczuciowej reakcji uczniów wobec okazywanych im postaw przez kolegów klasowych, a zwłaszcza przez nauczycieli. To oni właśnie jak już wiemy są głównym czynnikiem kształtującym atmosferę w klasie, a to zwłaszcza wskutek określonego stylu kierowania wychowawczego klasą szkolną. Powstała w ten sposób atmosfera stwarza sprzyjające lub nie sprzyjające warunki należytego współżycia i współdziałania uczniów. Świadczy o tym przynajmniej pośrednio szereg badań psychologicznych w obrębie kilkunastoosobowych grup dziecięcych.
