Do czynnego wspomagania uczniów w ich pozalekcyjnej działalności społecznej. Pomoc taka w żadnym razie nie może polegać na wyręczaniu uczniów lub dyrygowaniu nimi. Niekiedy pomoc wręcz symboliczna, ale oparta na życzliwości i rozumieniu uczniów, jest bardziej wartościowa wychowawczo niż ta „na pokaz” i zbyt natarczywa. Uczniowie wymagają nie tyle mądrych i głęboko przemyślanych przez nauczycieli dyrektyw postępowania, ile przede wszystkim dostrzegania przez nich tego, co już zrobili i tego, co mają zamiar zrobię. Chętnie skorzystają również z naszych rad i wskazówek, byleby nie przekreślały one ich własnego „dorobku” i własnych doświadczeń. Młodzieży szkolnej potrzebna jest dyskretna inspiracja nauczycieli, tzn. takie pokierowanie jej działalnością społeczną, aby miała ona poczucie pełnienia roli autentycznych współtwórców i wykonawców ważnych społecznie zadań.
