Można wnosić, że miejsce klasy szkolnej w szkole określają wszystkie możliwe jej formy organizacyjne wraz z wszelkimi jej przejawami w życiu szkolnym. Klasa staje się bowiem prawdziwym terenem wychowania zwłaszcza poprzez „sprzężenie zwrotne” własnej pracy z działalnością wychowawczą całej szkoły. Klasa wyizolowana, nawet w swych najbardziej ciekawych poczynaniach, skazana jest w ogólnym rozrachunku na niepowodzenie i zawód. Stąd też zachodzi konieczność pamiętania o tym, że klasa jako grupa społeczna nie jest wyłączną ani też najważniejszą jednostką organizacyjną szkoły. Sukcesy swe w zakresie wychowania i nauczania zawdzięcza w dużej mierze swym bezpośrednim i konkretnym powiązaniom z życiem całej szkoły. Sprzężenie działalności klasy szkolnej z życiem szkoły stanowi jeden tylko aspekt pilnych jej powiązań ze „światem z zewnątrz”. Drugim ważnym aspektem takiego powiązania jest j ej udział w środowisku, którego częścią składową jest szkoła, w której klasa ta aktualnie się znajduje. Chodzi tu przede wszystkim o to, aby nauczyciel w toku swej pracy dydaktyczno-wychowawczej poważnie „liczył się z szerokim strumieniem wpływów leżących poza zasięgiem jego bezpośredniej ingerencji, bo działających na wychowanka w środowisku jego życia”. Jest to środowisko pozaszkolne. Obejmuje ono m.in. dom rodzinny, społeczność lokalną (podwórze, rejon przy mieszkalny), grupy rówieśnicze, instytucje kulturalno-rozrywkowe (kino, teatr), różnego rodzaju ośrodki wychowania pozaszkolnego (świetlica przyzakładowa, kluby, stowarzyszenia), środki masowego przekazu (radio, telewizja, prasa), a także organizacje społeczne, związki zawodowe i zakłady pracy.
