W ciągu trwania małżeństwa jest wiele naturalnych kryzysów współżycia, związanych np. z ciążą i urodzeniem dziecka, chorobami i starzeniem się. Wymagają one dostosowywania się na nowo, czasem pewnych poświęceń i rezygnacji. Ważna jest świadomość partnerów, że oboje są równie zaangażowani w troskę o jakość swojego związku. W okresie ciąży zarówno równowaga indywidualna partnerów, jak i związku, który tworzą ulega zachwianiu i stan ten stawia ich wobec konieczności podjęcia wysiłków w celu jej przywrócenia. Zwykle w początku ciąży nie ma zasadniczych zmian w aktywności seksualnej związku, zarówno pod względem jakościowym, jak też ilościowym. Część kobiet odczuwa w tym czasie wzmożone napięcie seksualne i zbliżenia dostarczają im bogatszych niż dotąd przeżyć, chyba że istnieją szczególne, obiektywne przeciwwskazania ze względu na zagrożenie ciąży. Wielu ginekologów zaleca unikania stosunków w tych dniach, w których normalnie występowałaby miesiączka. Dla mężczyzn akceptujących fakt ciąży, świadomość ojcostwa wzmacnia system wartości seksualnych, bowiem ciąża partnerki ostatecznie potwierdza jego męskość. Zakaz odbywania stosunków seksualnych nie oznacza powstrzymywania się od jakichkolwiek form aktywności seksualnej. Trzeba zmienić jedynie sposób kontaktu. Zmiana polegać może np. na różnego rodzaju pieszczotach (petting), w trakcie których aktywna jest przede wszystkim kobieta, a mężczyzna pozostaje odbiorcą pieszczot. Jeżeli partnerzy zaakceptują tę zmianę mogą z niej czerpać wiele satysfakcji, mieć poczucie ciągłości swoich kontaktów i wzajemnej atrakcyjności.
