Rolę taką spełnia niekiedy przy „cichym” poparciu nauczyciela, a dopomaga mu w tym jego przewaga intelektualna i fizyczna nad pozostałymi uczniami. Tak opacznie rozumianym przywódcą może być „prymus” klasy, którego niezaspokojona i fałszywa ambicja każe mu sięgać nie tylko po laury i pierwszeństwo w nauce, lecz również w dziedzinie kierowania klasą. Ale uczeń taki niewiele ma wspólnego z tym, co wiąże się z zagadnieniem przywództwa. Staje się po prostu zwierzchnikiem usiłującym za wszelką cenę narzucić klasie własny punkt widzenia w wielu węzłowych sprawach interesujących uczniów, nie uwzględniając przy tym zupełnie opinii i interesów klasy. Podsumowując to co powiedziano wyżej o przywództwie w klasie szkolnej, można stwierdzić, że polega ono przede wszystkim na wywieraniu wpływu przez niektórych uczniów w kierunku zaspokajania odczuwanych przez klasę potrzeb. Stanowi ono w dużej mierze naturalną reakcję ze strony tych uczniów na zaistniałą w klasie sytuację. Jest przeważnie funkcją osobowości ucznia, pełniącego rolę przywódcy oraz sytuacji, w której aktualnie przebywa, a jednocześnie wzajemnego ich oddziaływania i wspólnych powiązań.
