H. H. Anderson wraz ze swymi współpracownikami czyni cały szereg obserwacji według przygotowanego uprzednio arkusza obserwacyjnego. Oto niektóre spośród jedenastu jego kategorii, odnoszących się do „dominacji” w zachowaniu się nauczycieli: nauczyciel decyduje o wszystkim w szczegółach lub wyręcza $ię uczniami w każdej sytuacji, odrzuca wszelkie zgłaszane przez ucznia propozycje; gani i zawstydza uczniów, ostrzega ich i grozi im. Integrację nauczyciela wyrażono za pomocą ośmiu kategorii, które m.in. przewidują: chwalenie uczniów, pobudzanie ich do aktywności, wspólne wykonywanie zadań z uczniami i okazywanie im serdeczności. Na podstawie swych badań H. H. Anderson stwierdził m.in., że „dominacja może wywołać dominację”, czyli że autokratyzm w postępowaniu nauczycieli może być powodem różnych zadrażnień i konfliktów między uczniami. Uczniowie niejako naśladują postawę nauczyciela w ogólnym swym ustosunkowaniu się wobec kolegów klasowych. Tak więc nauczyciel autokratyczny wywołuje tendencje agresywne uczniów, zamiast je łagodzić. We wnioskach swych H. H. Anderson stwierdził również, że w przypadku integrującej postawy nauczyciela dzieci wykazują więcej samodzielności i przejawiają więcej inicjatywy oraz biorą udział w działalności społecznej i to zarówno spontanicznie, jak i w odpowiedzi na polecenie nauczyciela. Ponadto H. H. Anderson wykazał, że postępowanie integrujące pobudza uczniów do współdziałania.
