W pierwszej wersji powyższych badań okazało się

Chłopcy z grupy „autokratycznej” objawiali uczucia wrogości 30 razy częściej niż chłopcy z grupy „demokratycznej”. Uczucia te wyrażały się nawei’ w formie zachowań wybitnie agresywnych. Agresywność chłopców w grupie autokratycznej była 8-krotnie częstsza niż w grupie demokratycznej. W drugiej natomiast Wersji badań dzieci pod wpływem autokratycznego kierownictwa okazywały przeważnie uległość i apatię i nie zdradzały żadnych agresywnych tendencji. W obu badaniach stwierdzono zgodnie, że w przypadku kierownictwa demokratycznego istnieje znacznie silniejsza tendencja do harmonijnej wzajemnej współpracy członków danej grupy niż w przypadku kierownictwa autokratycznego. Ze współpracą tą idzie w parze dobre samopoczucie członków grupy. Odnośnie liberalnego stylu kierownictwa stwierdzono, że powoduje on ogólną dezorientację członków grupy tak długo, dopóki któryś z nich nie podejmie się roli kierowniczej. Badania nad atmosferą w klasie szkolnej przeprowadzili także H. H. Anderson i jego współpracownicy. Badania swe oparli na założeniu, że istnieją dwie przeciwstawne postawy nauczycieli wobec uczniów. Jedna z nich jest równoznaczna z ich postępowaniem „dominującym”, druga z postępowaniem „integrującym”. Tak więc dwa szczególne pojęcia: „integracja” i „dominacja” stanowią główną osnowę badań i rozważań H. H. Andersona i jego współpracowników. Dominacja obejmuje „kontakty społeczne, w których aktywność dziecka lub grupy jest zdeterminowana przez doświadczenie lub opinie nauczycieli”. Integracja nauczyciela przejawia się w udzieleniu pochwały i wsparcia uczniom z jego strony oraz we wzajemnej współpracy między nim a poszczególnymi uczniami lub całą klasą. Nauczyciel o postawie integrującej „pozwala dzieciom, przynajmniej częściowo, decydować samym o aktywności zbiorowej lub indywidualnej na podstawie ich własnych sądów i doświadczeń”. Postępowanie nauczyciela z przewagą tendencji dominujących wytwarza w klasie szkolnej atmosferę autokratyczną, podczas gdy postępowanie nauczyciela o skłonnościach integrujących stanowi podstawę atmosfery demokratycznej.