Nie ulega wątpliwości, że tak rozumiana presja klasy odnosi często skutek wręcz odwrotny do spodziewanego. Wprawdzie zapewnia szybkie podporządkowanie się normom grupowym, jest to jednak podporządkowanie się powierzchowne i krótkotrwałe. Wystarczy „wyłączyć” środki represyjnego oddziaływania klasy, aby przekonać się, jak dalece nieprzygotowany jest uczeń do obowiązujących w niej norm grupowych. Nierzadko też oporni uczniowie, w odpowiedzi na stosowany wobec nich przymus zewnętrzny, okazują swą wrogość i niechęć wobec klasy. Surowe i bezduszne ich traktowanie wyzwala w nich silne napięcie psychiczne, prowadząc w dalszych swych konsekwencjach do nadmiernej pobudliwości, a nierzadko także agresywności. W takim przypadku konieczna jest świadoma ingerencja czynnika wychowującego. Stosowanie przez klasę sankcji pozytywnych wobec uczniów nie pod porządkujących się normom grupowym polega na wyrażaniu wobec nich swej aprobaty i uznania, a także nagradzaniu, powierzaniu im atrakcyjnych funkcji, wybieraniu ich na członków aktywu samorządu klasowego, okazywaniu im wyrozumiałości, serdeczności i zaufania. Stosowanie sankcji pozytywnych w klasie jest metodą bardziej skuteczną niż odwoływanie się do przymusu zewnętrznego. W atmosferze sankcji pozytywnych każdy niemal uczeń potwierdza to, co klasa usankcjonuje swym autorytetem, a odrzuci to, za czym klasa się nie opowie.
