Istniejące w klasie normy grupowe wpływają na ujawnienie się przywódców w ten sposób, że rokują niejako większe nadzieje na pełnienie roli przywódczej tym uczniom, którzy uznają je i dostosowują się do nich, niż uczniom sprzeniewierzających się im. Spoistość klasy natomiast wpływa zwłaszcza na ujawnienie się przywódców, których łączy wspólnota celów i dążeń. Ponadto w klasach o dużej, ale niezbyt silnej spoistości, nie zachodzi potrzeba uznawania jednego „naczelnego” przywódcy. Dominujące w niej bowiem stosunki równorzędności i partnerstwa pozwalają upatrywać przywódcę w każdym niemal uczniu, byleby tylko dorastał do problemów i zadań, jakie stoją przed klasą. Także atmosfera klasy stanowi ważny czynnik w procesie wyłaniania się przywódców na jej terenie. Mianowicie atmosfera autokratyczna pogłębiając nieformalny nurt życia klasy sprzyja powstawaniu bardzo wpływowych przywódców, stanowiących niekiedy poważne zagrożenie dla normalnego przebiegu zajęć dydaktyczno-wychowawczych. W atmosferze demokratycznej wyłonieni przywódcy klasy stają się jednocześnie sojusznikami nauczycieli. Występują więc w roli sprzymierzeńców zarówno ogółu uczniów klasy, jak również uczącego w niej grona nauczycielskiego. Znaczny wpływ na pojawienie się w klasie przywódców mają realizowane przez nią zadania. Praktycznie rżecz biorąc każde zadanie lub kilka podobnych zadań stwarzają potencjalne warunki dla wyłonienia się nowego przywódcy w klasie. Zostaje nim z reguły uczeń najbardziej zaangażowany w wykonanie tych zadań i odznaczający się przy tym umiejętnością organizacyjną. To znaczy potrafi on pozyskać innych uczniów dla wykonywanej pracy i nimi odpowiednio kierować.
