Na przykład L. Fes- tinger i W. Thibaut stwierdzają w oparciu o przeprowadzone badania że jednostki tym łatwiej dostosowują się do norm grupowych, im mniej sprzeniewierzają się one ich własnemu systemowi przekonań i wartości. W związku z tym uczeń o postawie cynicznej dużo łatwiej dostosowuje się do normy nakazującej lekceważenie poleceń nauczyciela niż uczeń uspołeczniony, rozumiejący potrzebę podporządkowania się uzasadnionym wymaganiom szkoły. W każdym razie przystosowanie się uczniów do norm grupowych jest procesem złożonym; zależy od wielu przeróżnych czynników. Jednym z nich jest niewątpliwie także celowa i świadoma działalność wychowawcza nauczyciela. Zadaniem jego jest jednak nie tylko dopomóc uczniom w dostosowywaniu się do pożądanych społecznie norm grupowych, lecz także spowodowanie zmian tych norm, które pozostają w sprzeczności z celami wychowawczymi szkoły, jak również stwarzanie sytuacji wychowawczych, umożliwiających powstawanie nowych norm grupowych niezbędnych dla normalnego współżycia i współdziałania uczniów.
