Są one rówriież w pewnym sensie ubocznym produktem celów, jakie uczniowie podejmują się wykonać. Z drugiej strony są jednocześnie ważnym czynnikiem ułatwiającym realizację tych celów. Przykładem badań, potwierdzających powyższe twierdzenie mogą być badania M. i C. Scherifów. Miały one miejsce na obozie letnim. Uczestniczyło w nich 24 chłopców w wieku 12 lat. Podzieleni na zespoły wykonywali szereg zadań, aby urzeczywistnić określony cel, jaki im przyświecał. Celem takim było przygotowanie posiłku, naprawienie sieci wodociągowej, wyświetlenie filmu, urządzenie nocnego biwaku, uruchomienie „zepsutego” samochodu. Powstające w trakcie realizacji poszczególnego celu normy grupowe znalazły swój wyraz w nazwie zespołu, przezwiskach jego członków, określaniu miejsc różnych schadzek, ustaleniu zasad postępowania, czy też w powierzaniu chłopcom konkretnych funkcji. Wyłaniające się normy okazały się pomocne w urzeczywistnianiu danego celu i w wykonywaniu poszczególnych zadań.
