Samorządność w wykonywaniu wspólnych zadań przez uczniów z różnych klas jest wyższą formą ich społecznej aktywności w porównaniu z samorządnym spełnianiem zadań przez uczniów jednej tylko klasy. Postulat tak szeroko pojętej samorządności możliwy jest do zrealizowania dzięki dyskretnemu inicjowaniu przez nauczycieli różnych wspólnych działań na terenie szkoły. Okazją ku temu są uroczystości państwowe i szkolne, ważniejsze wydarzenia w kraju i na świecie, aktualnie odczuwane potrzeby szkoły, np. w zakresie zaopatrzenia w sprzęt szkolny i pomoce naukowe, czy też w związku z nieuporządkowanym boiskiem szkolnym. Pamiętać przy tym należy, że samorządna działalność nie może przejawiać się jedynie w wyjątkowych i sporadycznych okazjach. Organizowana w ten sposób działalność może być bądź to jakby „zdalnie kierowana”, pozbawiona formalnych ram organizacyjnych, bądź też może przybrać postać zinstytucjonalizowaną. Działalność taka zdaje się jest tym bardziej samorządna, im mniejszy przysługuje jej stopień formalnego zorganizowania. Z drugiej zaś strony im większa istnieje różnorodność samorządnych poczynań, zwłaszcza w obrębie całej szkoły, tym trudniej obejść się bez nadania samorządności uczniów form zinstytucjonalizowanych.
